خلیج فارس فقط یک پهنه‌ آبی نیست؛ برای میلیون‌ها نفر که در سواحل آن زندگی می‌کنند، منبع کار، غذا، و حتی پناهگاه در برابر گرمای سوزان است. اما این دریا، در سکوت، دارد نفس‌های آخرش را می‌کشد، و نشانه‌های آن را نه‌تنها در لایه‌های آب، بلکه در معیشت، سلامت و هوای تنفسی مردم می‌توان دید

هرکس که تحولات آبی ایالات متحده را دنبال می‌کند، یک چشمش به سرنوشت رودخانه کلرادو و سدهای آن است. در سال ۱۹۲۲، هفت ایالت آمریکا برای مدیریت این حوضه حیاتی گرد هم آمدند و قرارداد کلرادو (Colorado River Compact) را امضا کردند؛ نخستین تلاش رسمی برای تقسیم منابع آب بین ایالت‌هایی که بخشی از حوضه در هر کدام‌شان وجود دارد. در این توافق، میزان سالانه جریان رودخانه حدود ۱۵ میلیون جریب‌فوت برآورد شد، معادل تقریبی ۱۸.۵ میلیارد متر مکعب آب

در نیوزیلند، مدیریت منابع طبیعی نه بر پایه استان یا شهرستان، بلکه بر پایه حوضه آبریز تعریف می‌شود. مرز، مرز طبیعت است، نه مرز سیاسی.شورای منطقه‌ای مسوول یک حوضه، باید ببیند رودخانه چه می‌خواهد، طبیعت چه می‌گوید، و مردم آن حوضه چگونه می‌زیند. این یعنی سیاست از زیست‌شناسی پیروی می‌کند، نه برعکس

نیک آهنگ کوثر OpenAI در ذهن بسیاری، استرالیا با جنگل‌های بارانی، سواحل پهناور و مراتع سرسبز شناخته می‌شود. اما این تصویر، فقط بخشی از...